Owoce rokitnika
Rokitnik zwyczajny Hippophae rhamnoides znany również, jako „syberyjski ananas” to cenna roślina lecznicza. W naturalnym stanie występuje ona w Azji Środkowej, Chinach, Mongolii, na Syberii, Kaukazie a także na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Na skalę przemysłową uprawiany jest przede wszystkim w Rosji, Chinach, Finlandii, Niemczech oraz Estonii. W Polsce powstały niewielkie nasadzenia rokitnika głównie na Suwalszczyźnie oraz w okolicy Łomży.
Pierwsze zapiski dotyczące właściwości leczniczych rokitnika zwyczajnego zostały opisane w VII wieku n.e. w tybetańskich księgach medycznych. Geneza nazwy rośliny wywodzi się z faktu, że w starożytności Grecy rokitnikiem karmili konie, aby miały błyszczącą sierść i stąd wywodzi się nazwa zwyczajowa hipp-koń, phaos-błyszczący.
W starożytności w celach leczniczych wykorzystywano wszystkie części strukturalne krzewu: owoce, liście, korę a nawet korzenie. Owoce rokitnika należą do najbardziej odżywczych i bogatych w witaminy, polifenole, minerały, kwasy organiczne. Roślina ta podobnie jak oliwki czy avokado zawiera tłuszcz w miąższu. Inność tego tłuszczu polega na tym, iż posiada wysokie właściwości lecznicze
Rokitnik zawiera ponad 190 związków mających korzystny wpływ na organizm ludzki:
- Witamina C
- Prowitamina A
- Potas, żelazo, wapń, cynk
- 11 kwasów tłuszczowych
- Fosfolipidy, glikolipidy
- Związki fenolowe
- Flawonoidy
- Białka, aminokwasy
- Kwasy organiczne: askorbinowy, jabłkowy, cytrynowy.
